در روزهای اخیر خبری مبنی بر قرارداد بلند با چین منتشر شد و برخی این قرارداد را وطن فروشی و یا ترکمانچای نامگذاری کردند. اما واقعیت قرارداد چیست؟
پس از پیروزی آقای روحانی در انتخابات سال ۹۶ حبابهای زیادی در کشور بهوجود آمد؛ حباب افزایش قیمت مسکن، دلار و حاملهای انرژی. اما به نظر من بزرگترین حباب بهوجود آمده، حباب امید بود.بعد از تصویب و اجرایی شدن برجام، مردم امیدوار به روزهایی بودند که تمامی مشکلاتشان حل و فصل شود، اما دیری نپایید که از آن توافق، تکه کاغذی بیش بر جای نماند و همه حبابها سر جای خود ماند؛ به جز حباب امید که خیلی زود از بین رفت و میتوان گفت آن هم به دلیل دل بستن بیش از حد به کشورهای اروپایی و آمریکایی و پشت کردن به کشورهای شرقی از جمله چین، کشوری که از لحاظ سیاسی و اقتصادی قرابت چندین ساله با ایران دارد و همیشه نظر و آرایی که در شورای امنیت اعلام کرده، مطابق با منابع سیاسی و اقتصادی کشور ایران بوده است.
کشور ایران همیشه از دلواپسان ضربه خورده است، آنان که وقتی زمام امور را در دست داشتند؛ به گونهای فعالیت میکردند و زمانی که دیگر در گود کارهای اجرایی نبودند، منتقد کارهایی میشدند که خود طلایهدار آن موضوع بودند.
جناب آقای احمدی نژاد، شما از افرادی بودید که قراردادها و تفاهمنامههای زیادی با کشور چین بسته بودید، حال منتقد عملکرد خود میشوید؟ به نظر بنده بهتر است رییسجمهور سابق کنار منافع ملت باشد، نه در مقابل آن. روی سخن بنده بیشتر با آقای روحانی است. جناب آقای روحانی، چه زیبا گفت آن امام معصوم: «فرصتها به سان ابرها در گذرند.» در سال ۲۰۱۴ که ریاست جمهوری چین «شی جینپینگ» به ایران آمده و به دیدار مقام معظم رهبری رفتند، قرار بر آن شد تفاهمنامهای در زمینههای اقتصادی و سیاسی منعقد شود، اما متاسفانه شما تمام تخممرغها را در سبد برجام قرار داده بودید و از سایر کشورها و ظرفیتهای موجود غافل شده و تمامی تمرکز، وقت و انرژی خود را به برجام بدون فرجام اختصاص دادید.
حال صحبت از توافق ۲۵ ساله با کشور چین است. سخنگوی وزارت امور خارجه از آن به عنوان سند افتخارآمیز یاد میکند. گمانه زنیها در مورد مفاد این قرارداد بسیار زیاد است اما رییس اتاق بازرگانی ایران و چین با بیان اینکه اتاق بازرگانی در جلسات منظم دو وزارتخانه اقتصاد و امور خارجه برای تکمیل پیشنویس قرارداد دوجانبه ایران و چین حضور داشتند، میتوان امید داشت با استفاده از نظر و درایت افراد علیم و خبیر حوزه اقتصادی موافقتی اصولی مبتنی بر حفظ عزت و شرف ملی و بر مبنای در نظر گرفتن منافع راهبردی، استراتژیک و بلند مدت دو کشور منعقد شود.
خوشبختانه اینگونه قراردادها قبل از اجرایی شدن باید به تصویب مجلس شورای اسلامی نیز برسد و این نظارت مجدد قبل از انعقاد قرارداد موجب بستن تفاهمنامهای میشود که تمامی جنبههای سیاسی و اقتصادی آن در نظر گرفته شود. لازم به ذکر است از این قرارداد ۴۰۰ میلیارد دلاری، ۲۸۰ میلیارد دلار آن در حوزه صنعت نفت و گاز و پتروشیمی است. عدهای به سرمایهگذاری چین در این حوزه نقد دارند، اما اگر این افراد کمی مطالعه در زمینه سرمایهگذاری و سیاستهای اقتصادی چین داشتند به راحتی متوجه میشدند که چین برای سرمایهگذاری مزیت مطلق و مزیت نسبی هر کشوری را بررسی میکند.
لازم به ذکر نیست که مزیت مطلق ایران در زمینه نفت و گاز و پتروشیمی است. اگر این قرارداد بهگونهای باشد که موجب بهروزرسانی و نوسازی صنایع خرد و کلان کشور شود و از تکنولوژی به روز کشور چین و انتقال تکنولوژی به کشور سود برد، باعث ایحاد اشتغال در جوانان میشود. اشتغالی که همیشه یکی از دغدغههای دولتمردان کشور بوده و موجب افزایش دانش در نیروی انسانی ما میشود.
کلام آخر اینکه، ما میتوانیم با جذب سرمایه و الگو قرار دادن اقتصاد چین راه توسعه و رشد جدیدی را برگزیده و در پیش گیریم. چینی که در کمتر از سه دهه ابر رقیب اقتصادی و سیاسی برای آمریکا شده، به گونه ای که تحلیلگران سیاسی و اقتصادی، چین را بزرگترین تهدید برای اقتصاد آمریکا میداند.